Strategia budowania odporności
w profilaktyce zakażeń i chorób zakaźnych

W 1989 ukończył studia w Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Specjalista w zakresie pediatrii (I_stopień w 1994 i II_stopień w 1998). Ekspert w dziedzinie profilaktyki zakażeń, trener w dziedzinie jakości i bezpieczeństwa opieki zdrowotnej. Popularyzator wiedzy medycznej.
Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1996 w Akademii Medycznej w Warszawie na podstawie rozprawy pt. Zapobieganie wirusowemu zapaleniu wątroby u dzieci z przewlekłymi chorobami nerek, której promotorem była Maria Sieniawska. W 2005 ukończył Podyplomowe Studium Prawa Medycznego, Bioetyki i Socjologii Medycyny w Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Zawodowo związany m.in. z: Dziecięcym Szpitalem Klinicznym w Warszawie (asystent i adiunkt), Zakładem Profilaktyki Zakażeń i Zakażeń Szpitalnych w Narodowym Instytucie Leków w Warszawie (kierownik), Centrum Medycyny Zapobiegawczej i Rehabilitacji w Warszawie (dyrektor) oraz Fundacją Instytut Profilaktyki Zakażeń (prezes).

Naukowo związany ze Szkołą Zdrowia Publicznego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. Wykładał również w takich uczelniach, jak m.in. Wydział Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Studium Podyplomowe Prawa Medycznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Członek krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, takich jak: Polskie Towarzystwo Pediatryczne, Europejskie Towarzystwo Mikrobiologii i Chorób Zakaźnych, Polskie Towarzystwo Nefrologii Dziecięcej, Europejskie Towarzystwo Nefrologii Dziecięcej, Polskie Towarzystwo Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych, Polskie Towarzystwo Wakcynologii (w tym były członek zarządu), Europejskie Towarzystwo Chorób Zakaźnych Dzieci, The Society for Healthcare Epidemiology of America oraz Stowarzyszenie Higieny Lecznictwa (przewodniczący).